Week twee in Livingstone

Weer een drukke week in Linvingstone, de teams voor de holidayclub waren veranderd en ook de school waar ik heen moest was een andere. Ook op deze school hele lieve en goed Engels sprekende kinderen. Ze waren hier erg zelfstandig en ook wat ouder, waardoor we meer konden doen. Om buiten te spelen moesten we echter wel 10 minuten langs de weg lopen om op hun speelveld te komen. Met Amsterdam in mijn achterhoofd, enorme protesten, maar ja, dit is Afrika, dus loop je gewoon langs de weg naar je speelveld. Een weg overigens vol gaten, waar links en rechts rijden niet meer van toepassing is omdat het belangrijker is de gaten te ontwijken. Na een tijdje hier kijk ik nergens meer van op. Of de holidayclub echt iets toevoegd bij de kinderen weet ik niet, in elk geval hebben ze wel drie uur afleiding van hun zorgen thuis. Van sommige getallen die we horen schrik ik toch wel, 1 op de 2 meisjes bijvoorbeeld wordt misbruikt. En 1 op de 3 mensen hier is besmet met het HIV virus.

Dinsdag was het eerste kerstdag, toen hebben we met z’n allen gelunched bij een café van vrienden van de eigenaar. Onder elkaar hebben we lootjes getrokken en zo had iedereen een cadeautje. Lunch was genoeg tot aan de volgende morgen…..
Woensdag tweede kerstdag moesten we gewoon werken, veel kinderen hier doen niet aan kerst, of willen alleen biscuits als cadeau. De lol die wij met de kinderen hebben is er niet minder om gelukkig.

Als middag activiteiten heb ik een dag op het land gewerkt, waar we moesten wieden tussen de maisvelden. Het duurde even voordat ik door had wat mais was en wat niet, de plantjes van mais en het onkruid lijkt erg op elkaar. Mais schijnt een paarse onderkant te hebben, het onkruid niet.
Woensdagmiddag moest ik met een klein groepje naar een school om kinderen bij te spijkeren in het lezen. De groep was erg groot, en ook lastig er zaten erg veel kleinere kinderen tussen. Eerst hebben we ze het alfabet op laten schrijven en daarna moesten ze letter voor letter een paar woorden verzinnen. Best grappig, een jongetje kwam vragen waar ik vandaan kwam, Holland, waarop hij zei, “hoe gaat het?” In het Nederlands. Later toen hij een woord met een D moest verzinnen kwam hij met Dutch. Zo schattig. Na een uur woorden verzinnen vonden we het wel genoeg en wilden we spelletjes spelen. Hij kwam aan me vragen of ik met hem wilde lezen, dus heb ik een boek gepakt en zijn we gaan lezen. Echt goed was hij niet, maar hij komt er wel.

Donderdagmiddag moest ik met een klein groepje naar een schooltje waar ramen kapot waren, de kinderen hebben hier nu zomervakantie dus kunnen de scholen opgeknapt worden. We moesten ‘puddy’ weghalen bij de ramen zodat het glas eruit kwam. Uiteindelijk mochten we het glas eruit slaan met een hamer. De bedoeling was ook om er nieuw glas in te stoppen, maar dat was nog niet op maat gesneden, dat moet volgende week gebeuren. Geen idee of ik daar dan weer ben ingedeeld.

Vrijdagmiddag zouden we op een peuterspeelzaaltje knutselactiviteiten hebben. Helaas waren er geen kinderen dus zijn we meegegaan met de groep die naar een andere school ging. Die moesten spelletjes spelen met de kinderen. De hele middag memory, mens erger je niet en alfabet bingo. De kinderen vonden het fantastisch.

Zaterdag weer een vrije dag. Met een nieuwe vrijwilliger uit Zweden besloot ik om naar het dure hotel te gaan om te ontbijten. Helemaal geweldig, te veel keus aan eten en allemaal erg lekker. Daarna zijn we richting een marktje gelopen om wat dingetjes te kopen, dat is soms leuk maar meestal niet. Verkopers zijn gewoon niet leuk hier.
Uiteindelijk zijn we naar het andere dure hotel gegaan om te vragen wat een massage zou kosten, en dat was wel betaalbaar. Op een massage tafel met een spiegel onder de tafel, waarmee je naar de Zambezi kan kijken, ongeveer naar het punt waar het water van de waterval af stroomt…. Tsja…
‘s Avonds waren een aantal van ons uitgenodigd bij een van onze, weinige, Zambiaanse collega’s. Om bij haar thuis ‘shima’ de maispap te komen koken en eten. Ze woont in een huisje met 3 van haar zussen, haar broer, moeder en neefje. Neefje is 6 maanden en een knuffelbeer. Ik heb me die avond dan ook niet veel met het eten bemoeid….

Vanmorgen weer vroeg op pad, naar de brug tussen Zambia en Zimbabwe, om de zipline en de swing te doen. Een meisje zou dit doen en ook nog bungeejumpen, ik vond swing en zipline wel genoeg. Eerst de zipline, wat echt geweldig was, over een uitloop van de vic falls heen. Daarna terug richting brug voor de swing. Helemaal klaar ervoor, we zouden samen springen, en toen stond ik op het randje maar ik durfde niet meer. Er zat een touw ter hoogte van onze buik dat hing waar nogal wat druk op stond omdat het zwaar was. Dus toen we richting het randje moesten schuivelen en met onze tenen erover moesten hangen weigerde ik. Gelukkig mocht ik teruglopen en hoefde ik niet te springen. Geld terug doen ze niet aan, maar ik mocht wel nog een keer de zipline doen. De bedoeling was om daarna door te gaan naar Zimbabwe, over de echte grens. Maar met visa en dergelijke zou dat wel erg duur worden. Misschien dat we volgende week gaan maar dan voor het 'hele' weekend.

Voor volgende week zitten we weer in andere teams voor de holidayclubs, gelukkig heb ik een leuk team, en een leuke school. Donderdag feestje vieren met de kinderen. Eigenlijk mogen we ze geen snoep of ander eten geven, om ze er niet aan te laten wennen dat blanke mensen eten geven. Maar ik mag ze nu voor de uitzondering trakteren op fruit.