vierde week livingstone

Zaterdagavond in een cafetje in de buurt zitten internetten. Het begon te regenen, zag er ook niet naar uit dat het zou stoppen. Dus terug naar onze lodge door de regen en de modderstromen op de straat. Regentijd in Afrika is weer een compleet andere ervaring.
Zondag met twee andere vrijwilligers naar Zimbabwe gegaan om de waterval van de andere kant te bekijken. Vanuit Zambia valt het water naar beneden, im Zimbabwe zie je het water dus vallen.
Vanaf de grens van Zambia, 20 minuten per taxi, kan je over een brug over de Zambezi lopen en vervolgens naar de grens van Zimbabwe. Vandaaruit loop je zo richting het Nationale park van de Vic Falls.
Eenmaal daar werd ik herkend door twee Engelse meiden bij wie ik drie weken daarvoor in Kaapstad op de kamer had gelegen. Zij doen een overland toer van Kaapstad naar Nairobi. En waren nu toevallig ook bij de Vic Falls.
In het nationale park loop je langs de lengte van de waterval en kan je op verschillende plekken foto's nemen of genieten van het water.
Halverwege wordt je behoorlijk nat van het water dat van de waterval af spat. Daar kwam nog een flinke regenbui bij en we waren wederom doorweekt. Gelukkig had ik droge kleren mee, in plastic tasjes in mijn rugzak. Hoewel, over het algemeen is het hier lekker warm, het droogt wel weer op.

Na de waterval zijn we gaan lunchen bij een klein cafetje in Zimbabwe, daarna even langs de winkeltjes en marktjes gelopen en zo weer terug naar Zambia.

Maandag weer naar dezelfde school voor de holidayclub, er komen nog steeds rond de 50-60 kinderen. Waarvan het merendeel onder de 5 jaar is, geen Engels spreekt of weet hoe je je moet gedragen. Ze gaan zich echter wel steeds beter gedragen. Over het algemeen willen ze vooral kleuren. Dus nu nemen we elke dag kleurplaten mee, stiften en potloden. Sommige kleine kinderen zitten dan alleen maar aan een tafeltje met hun handjes vol potloden. Blijkbaar gaat het dan alleen om het vasthouden...

Maandagmiddag moest ik naar het bejaardenhuis, volgens de chauffeur zijn de mensen daar dol op ballonnen. Dus neem ik elke keer een zakje ballonnen mee. Met sommige kan je dan overslaan of overgooien of elkaar slaan met de balloon. Anderen spelen twee uur memory of bingo.

Dinsdagmiddag moest ik naar afterschool. Dan neem je sportspullen mee naar een groot grasveld achter de school waar ik 's morgens ook ben. En dan kunnen de kinderen twee uur spelen. Het mooiste is om alle haren van ons te vlechten, jongens, meisjes, iedereen helpt dan mee. Ook mijn korte haar is niet veilig. Al blijven de vlechten niet heel lang zitten.

Woensdagmiddag moest ik weer naar het bejaardenhuis. Er komt ook altijd een blinde vrouw naar de activiteiten, die wil alleen maar tekeken op papier. En vrijwel niemand mag aan haar tekeningen of potloden komen.
Om haar ook wat aandacht te geven begon ik haar hand met een potlood te volgen, eerst reageerde ze boos. Meestal denkt ze dat ze dan gepest wordt. Maar toen ik ging lachen ging ze mee lachen. Later ging ze wachten tot ik haar weer ging volgen en plagen. Onze chauffeur zat in de buurt en die kon vertalen wat ik wilde vragen. Voor we weer weggingen pakte ze mijn armen om te voelen of ik armbandjes om had en om daar mee te spelen. En toen zei ze dat ze een vriendin gevonden had.

Donderdagmiddag moest ik naar de leesclub op een klein schooltje. Ik snap de zin van leesclub niet helemaal, als we met 4 vrijwilligers zijn en 50 kinderen waarvan er 10 misschien kunnen lezen. Wederom vooral heel veel kleuters. Meestal proberen we dan spelletjes te doen waar veel woorden of letters in voorkomen. En dan hopen we maar dat ze er iets van oppikken. Gezellig zijn die middagen altijd wel. We hebben een hoop lol met de kinderen.

Vrijdagochtend was de laatste vakantieclub, maandag moet alles weer naar school. Voor mijn twee collega's was het de laatste dag, die gaan zondag naar huis. Zij hebben er een compleet feestje van gemaakt voor de kinderen, compleet met limonade, fruit en brood met hagelslag.
Er kwamen steeds twee meiden deze week, van 12 en 8. Met hun babybroertje van 6 maanden. Met een baby op je rug kan je niet goed spelen, dus nam ik vaak de baby over. Vrijdag had ik hem vrijwel dw hele ochtend op mij rug. Lief ventje! Toen we de kinderen gedag gingen zeggen omdat we weggingen en ik hem aan zijn grote zus had gegeven kwamen er steeds kinderen hem weer bij mij brengen.

Vrijdagmiddag hadden we weer knutselclub op een klein schooltje. De kinderen vonden het weer geweldig. Het resultaat was uiteindelijk ook wel mooi.
Vrijdag was mijn laatste ochtend met de kinderen, vanaf maandag zit ik nog twee weken in de medische projecten.

Nu is het weer zaterdag, vanavond weer een barbeque voor 3 mensen die morgen weg gaan. Maar vanmiddag eerst met een van hen in een klein vliegtuigje over de vic falls vliegen.