week vijf in Livingstone

Zaterdag hebben we vanwege het weer niet meer met het vliegtuigje gevlogen. Door de regen ging het niet door. De barbeque wel, ondanks de stortregenbuien... Was erg gezellig. Zondag ben ik met een van de andere meiden alsnog met het kleine vliegtuigje gaan vliegen. De microlight. Er zit dan een piloot voor je die een soort paraglide bestuurt. Voelt niet heel stabiel en ik vond het doodeng. Maar een erg mooie vlucht... Niet zo heel hoog, over de Zambezi, de grens tussen Zambia en Zimbabwe en meer plaatsen waar ik ben geweest. Daarna ben ik met drie andere meiden naar Zambezi sun gegaan voor lunch. Erg lekker. Op weg daarnaar toe zebra's gezien en giraffen. Zambezi sun staat in het nationale park.

Maandag veranderde ik van de scholen naar de medische projecten, je moet daar eerst een medische training voor krijgen. Dus maandagochtend ben ik in het vrijwilligershuis gebleven en heb ik geholpen met het schrijven van lessen voor de readingclub. Die moeten meer gestructureerd worden.... Maandagmiddag kreeg ik mijn medische training, waar ik heb leren bloeddruk opnemen.

Dinsdag was dan mijn eerste dag medisch. We gingen naar een kleiner dorpje in de buurt van Livingstone. Daar wachten twee 'caretakers' op ons. Dat zijn twee dames die bij houden wie hulp nodig heeft en waar we dus langsgaan. Bij de meeste patienten zijn de klachten hoofdpijn en of pijn op de borst. Het advies is meestal dat ze meer water moeten drinken. We nemen dsn de bloeddruk en de temperatuur op en geven ors en of paracetamol voor drie vier dagen. Soms zeggen we dat ze naar de kliniek moeten gaan, daar krijgen ze vaak hetzelfde advies en voor iets langere tijd medicijnen.
De patienten kunnen alle leeftijden hebben. Een van ee patientjes hier was een jongetje (5) met een grote open wond op zijn been. Die moest ik schoonmaken. En er was een meisje in een rolstoel (7) die allen een verwijzing voor fysiotherapie nodig had.

Dinsdagmiddag ben ik verder gegaan met de lessen voor readingclub.

Woensdagochtend moest ik met een andere vrijwilliger naar een kliniek. Hij heeft de hele tijd bij de receptie gezeten om van alle mensen die de dokter willen zien de bloeddruk en de temperatuur op te nemen. Ik mocht mee met de kinderarts, er werden baby's ingeent. Eerst werden ze door anderen gewogen en daarna kregen ze bij mij 2 druppels polio vaccinatie in hun mondje. 6 weken oud waren de meesten. Ze proberen beter de administratie bij te houden door alles in meerdere boeken maar echt efficient gaat het niet..
Woensdagmiddag mocht ik weer naar het bejaardentehuis. De blinde vrouw van vorige week werd helemaal blij toen ze mijn stem hoorde, ze ging nu de hele tijd gniffelen. Dus de tijd dat we daar waren naast haar gezeten en met haar getekend en samen gelachen. Ondertussen met een stel anderen memory gespeeld. Dat is toch wel het spel daar..

Donderdagochtend was het erg slecht weer, dus in plaats van in een ander dorp de huizen langs gingen we naar een andere kliniek. Deze was pas geopend en gevestigd in een oud hospice, dat door een tekort aan fondsen heeft moeten sluiten. Deze kliniek was vrij groot opgezet en was ook een stuk schoner dan de andere die ik heb gezien.
Er kwamen patienten om zich in te schrijven. Daarvan moesten wij de bloeddruk en de temperatuur opnemen. Echt heel druk was het niet, maar er kwamen wel twee patienten die we maandag hadden doorgestuurd.

Donderdagmiddag moest ik naar een knutselclub van een school waar ik nog niet was geweest. De kinderen hebben nu weer gewoon les en lopen vrijwel allemaal in uniform rond. De knutselclub was nu ook voor een klas, in plaats van voor het halve dorp... Dat maakte het wel een stuk gestructureerder.
Na de knutselclub gingen we anderen ophalen bij een school waar ik eerder hen gewerkt. Mijn eerste week deed ik de holidayclub daar. Zodra ik uit de auto stapte sprongen de kinderen daar in mijn armen: "Anne, you came back". Dan sla ik een knuffelrondje natuurlijk niet over.

Vrijdagochtend ging ik weer naar een andere kliniek. Waar ik het advies kreeg om een dame te blijven volgen en mijn hulp aan te bieden. Ze werkte met de kinderen. Dus eerst hebben we buiten de baby's gewogen. In een hangende weegschaal. En daarna vroeg ze me of ik bij zwangere vrouwen de bloeddruk kon opmeten. Later vroeg ze of ik ze ook kom wegen, op een weegschaal waar je echt nog de blokjes moet verschuiven. 10 kilo, 1 kilo en 100 gram.

Als laatste vroeg ze me een drie uur oud meisje en haar moeder van 15 te controleren.
Ik had natuurlijk geen idee hoe, maar dat legden ze me dan wel uit. Het was vooral de bedoeling dat ik met haar zou praten over het voorkomen van nog een zwangerschap. Maar ze was veel te moe. Gelukkig houden ze dat praatje elke keer als ze haar baby komt laten controleren.

Vrijdagmiddag hadden we readingclub op mijn favoriete school. Linda community.
Hier ook ineens een klas in plaats van het halve dorp.
Zo kan je tenminste echt met de kinderen werken. Ik was daar weer niet op voorbereid, maar gelukkig vonden de kinderen alfabet bingo ook geweldig.
Het laatste half uur vooral spelletjes gespeeld. Ze willen nu ook steeds vaker hun eigen spelletjes laten zien. Al snappen we daar meestal niets van, ze zingen of praten in hun eigen taal.

Deze week ook drie avonden gaan volleyballen tegen/met de lokale bevolking. Het veld is een zandveldje in een grasveld, waar we met blote voeten spelen. Deze week had het nogal geregend, dus het was meer een modderpoel dan een veld. Ach ja, de lol is er niet minder om..

Zaterdagochtend hebben we met een groepje raften geboekt. Ik heb lang getwijfeld of ik wel mee wilde, omdat ik wel schrik van al die verhalen over onder de boot terecht komen enzo. Nu is het water hoger en is het raften minder spectaculair volgens de jongens die er werken.
Eerst moesten we weer een flink eind, 45 minuten tot 1 uur, naar beneden klimmen. Klimmen is duidelijk niet mijn sterkste kant. Na een kwartier beginnen mijn armen en benen te trillen van de spanning.. Eenmaal beneden kon ik niet veel meer. Gelukkig gaat er altijd een safety boot mee, die neemt de iets veiligere route. Daar moest/mocht ik in mee. Het raften zelf was, voor mij op deze manier, geweldig!
De jongens in deze boot bleven maar vragen hoeveel stroomversnellingen wij hebben in Nederland....