laatste weekend Livingstone

Zaterdag na de disco natuurlijk weer om vijf uur wakker. Maar ik had verder geen plannen, behalve dat ik lekker uit zou rusten en mijn tas zou inpakken. Niet dus... Eerst met een andere vrijwilliger gaan ontbijten bij een restautantje aan de hoofdstraat. Daarna samen met twee andere vrijwilligers en twee van de volleybaljongens (de rest linkt ze aan het farming project, maar dat heb ik maar een keer gedaan, dus ik zeg volleybaljongens) naar de Zambiaanse kant van de Vic Falls geweest. De zon scheen volop, echt geweldig. Een maand geleden kon je nog zwemmen op het randje van de waterval en onder de waterval staan. Bij het zien van de waterval nu snaptebik.eteen waarom ze dat gesloten hadden. Je komt er een maand niet en de kracht is verdriedubbeld ofzo. Overal waren regenbogen te zien, je kon bij wijze van spreke dwars door de bogen heen lopen. Ook complete cirkels gezien en twee, drie regenbogen achter elkaar. En natuurlijk weer helemaal doorweekt van het water. Echt geweldig! Daarna nog een keer naar beneden bij de boilingpot, waar het water nu het hoger wordt echt alle kanten omstroomt. En dat moet alleen maar mooier worden.. Tot in maart/april dan zakt het water weer.
Vervolgens met de jongens gaan eten bij de Afrikaanse variant op de mac, Hungry Lion. En redelijk vroeg naar bed gegaan.

Zondagmiddag zou ik met een van de vrijwilligers die hier al heel lang zit naar een vam de duurdere hotels gaan voor een high tea. Dus ik wilde niet teveel doen die dag. Zeker niet teveel eten. Uiteindelijk wel een engels ontbijt gegeten en daarna met een meisje wat gaan drinken, met de rest van de groep meegegaan toen ze gingen lunchen. Tussendoor mijn tas ingepakt en bekeken wat ik aan kleren weer mee terug zou nemen. Eigenlijk qua kleding alleen mijn t-shirts de landen meegenomen en een korte broek voor in Kaapstad en een lange voor de vlucht naar huis. O ja, en natuurlijk een trui, mijn jas en een vest. De rest kunnen ze daar ook goed gebruiken.

's Middags de high tea, daar was niets teveel over gezegd. Lekkere thee met allemaal lekkere hapjes en gebakjes. Heel veel met chocola, dus we waren vrij snel gevuld. Het hotel ligt aan de Zambezi-rivier en je ziet de spray van de waterval, die steeds groter wordt.
Aan de Zambiaanse kant gaat de zon onder. En dat zorgt met wat wolken voor een geweldige zonsondergang. Met als gratis vermaak een stel capucijneraapjes die suikerzakjes kwamen stelen. En er mee over het gras renden, van elkaar wilden stelen en ze uiteindelijk opaten.

Eenmaal weer thuis zaten ze alle vrijwilligers aan de bar van de backpackerslodge. Een ander meisje ging ook weg maandag. Drie van onze favoriete lokale jongens waren ook gekomen.
Een van hen vroeg of ik, met alle activiteiten die ik gedaan heb, ook naar zijn dorp was geweest. Dat is blijkbaar ook een tour die je kunt boeken. Ik heb me niet zo in die toer verdiept omdat ik het bezoek aan die dorpjes op die manier niet zo leuk vind. Als er dan een dansoptreden is enzo. Ik zie ze liever zoals ze echt zijn. Zijn antwoord daarop was dat hij me de volgende ochtend mee zou nemen naar zijn dorp. Ik zou om 11:30 naar het vliegveld gebracht worden, dus ik wilde wel, maar dan wel vroeg en op tijd terug. Zijn dorp was toch 45 minuten rijden van Livingstone. Dus spraken we af dat hij om 7:00 uur met een vriend en een vriend die een auto had weer hier zou zijn. Niemand geloofde echt dat hij daar zou staan, ik ook niet echt. Na drie maanden heb ik wel geleerd dat iedereen altijd minimaal een uur later komt.
Echter de volgende ochtend toch maar alles ingepakt. Je weet immers nooit, en om 7:00 uur kwam de bewaker zeggen dat hij voor de deur stond.
Snel in de auto gesprongen en naar het dorp gereden. We waren hier al een keer doorheen gereden na het raften. Veel mensen uit het dorp werken om of op de Zambezirivier. En veel van de huizen zijn van die ronde hutje gemaakt van klei.
Hij heeft me het huis van zijn familie laten zijn, het stukje land erom heen. Waar de keuken staat en de wc. Allemaal in een 'eigen' ronde huisje. Daarna door het dorp gelopen, richting lagere school, middelbare school en het ziekenhuis. Deze drie werden gesponsord door een familie in Engeland, dus die zagen er naar omstandigheden goed uit. Bij de middelbare school nog even naar binnen gelopen en van een klas een klassefoto gemaakt.
Vervolgens in het centrum van het dorpje, waar een cafetje, verschillende winkeltjes en een markt is de vriend met de auto weer opgezocht. En via de supermarkt, om de foto's af te drukken, voor mijn gidsen en hun familie, weer naar de backpackers lodge. Waar ik weer keurig op tijd was.
What happend to African time???

Omdat ik het ontbijt gemist had samen met de andere vrijwilliger die weg zou gaan ontbeten aan de bar. Met doritoos en een sambuca schooter. En toen was het tijd om te gaan....